Dag Bert, ik probeer altijd de naam van de dichter te raden voor ik naar de ondertekening kijk, maar nimmer zat ik er zo ver vanaf als vandaag. Bij Jef Last had ik me wat stoerdere poëzie gedacht. Uit je toelichting begrijp ik dat het hier om een experiment gaat?

Soms word ik aangenaam verrast door een gedicht dat ik nog niet ken.
Dank voor Multatuli's 'Ik weet niet waar ik sterven zal. [...]' Ik heb het werk met verstilde bewondering gelezen.

Dank voor het interessante gedicht! Inderdaad de 'allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie’. Technisch knap, die steeds herhaalde en steeds intenser wordende klank van ‘verlangen’.

Ik moest onmiddellijk denken aan de antipode:
'‘Wees u-zelf!’ zei ik tot iemand;
Maar hij kon niet: hij was niemand’ van De Génestet, begraven in je woonplaats Rozendaal. Ik voel me meer thuis bij De Génestet.
Mooi dat je altijd originele gedrukte uitgaven gebruikt. De ligatuur (verbinding) -st- is opvallend.

Heel verrassend,
Anke

A fun poem, a bit a reflection on politics here and maybe elsewhere too.
I will translate it for my grandchildren, they will love it

Met zo veel empathie zal nooit iemand (laat staan een dichter) bij het leven van een schoenpoetser hebben stilgestaan. In plaats van de eigen zielenroerselen die van de (letterlijk) nederige man centraal stellen. Mooi en sympathiek.
Anke

Door allerlei ellende las ik nu pas Elschots Van der Lubbe.
De opdracht aan Vestdijk heeft ongetwijfeld met Forum te maken, Elschot droeg ook een gedicht en zijn Kaas, dat in Forum gepubliceerd werd, aan Greshoff op.

Dat het gedicht Vestdijk zeker niet onberoerd heeft gelaten blijkt uit zijn Grafschrift uit 1934:

Grafschrift

Zijn kop was te Mongoolsch voor deze lagen landen,
En voor het licht waren zijn oogen veel te dof.
Ook ongeboeid hield hij stijf uitgestrekt zijn handen,
En werd zelfs nog uitgevloekt door Dimitroff,

Die anders toch zoo weerzinwekkend grof
Zijn geestverwanten niet pleegt aan te randen!
Dan was er nog een graaf, die riep: ‘Je kop op, schoft!’
Hij deed het, – maar hij zweeg van Duitsche binnenbranden.

Trap op trap af door zalen, vlammend of gedoofd.
Kop op kop af: wij spreken van hoofd
Bij wie én vriend én vijand als een botterik verwenschen...

De schizophrenen en de simpelen van geest –
Bij oude Christenen, Hussieten, Albigenzen –
Zijn voor het ideaal altijd de beste mest geweest.